Thuis

Eindelijk thuis. Sinds gisteren 5u ben ik wakker en echt veel heb ik niet geslapen. Naar bed dus. Eenmaal uitgeslapen zal ik deze blog aanvullen, opschonen en wat foto's en linken bijzetten. Morgen gaan werken, en dinsdag staat Venezuela weer op het menu: een info-avond over de zaak RCTV in Brussel ;-) Dat belooft...

Victoria Popular! Kreet van de dag

Gisteravond door Seb, B en een van hun vrienden (Aldalnil ofzo) naar alweer een andere wijk meegetroond. Op straat wat zitten drinken en babbelen, al snel kwamen er buren ook kijken wie die vreemde snuiters waren... Gespreksonderwerp van de avond: de studententoespraken in het parlement. Of beter: het feit dat van de 10 toegelaten oppositiestudenten er maar 1 een kwartier gesproken heeft, de volgende zei dat hij daar niets meer aan toe te voegen had en verder wilde geen enkele oppositiestudent nog iets zeggen. "Dit debat moet niet hier maar in de universiteiten gevoerd worden, we houden het hier dus bij." Onvoorstelbaar. Ze komen al dagen op straat omdat het recht op vrije meningsuiting te verdedigen, omdat ze nergens zouden gehoord worden... en dan krijgen ze vrije tribune in het parlement, live uitgezonden op nationale zenders, en dan gebeurt dat. Het valt niet te begrijpen. De 10 Chavistische studenten spraken wel, vooral de vrouwen spraken met zoveel vuur en overtuiging, echt meeslepend en vanuit de buik gesproken. In de straat werden ze gewoon gequoot, hun argumenten herhaald... Als dat geen toekomstige politicae zijn dan weet ik het niet. Voor de oppositiestudenten betekende hun optreden een enorme afgang in de ogen van de bevolking. Ook bij diegenen die niet chavezgezind zijn. Achteraf moesten die 10 studenten (en hun aangang) trouwens met politievrachtwagens weggevoerd worden, omdat het publiek rond het parlement zo stond te jouwen en te schreeeuwen "Victoria popular! Victoria Popular!"

Gisterennamiddag heb ik dus de campus van de Universidad Central bezocht, de grootste unief van de stad, om eens te voelen wat de sfeer was... Bijna niets te merken. Hier en daar zijn er affiches opgehangen, "knustselwerkjes" waarmee de consumptiemaatschappij werd aangekaart hingen her en der, opschriften op de paden, tussen de vele piraatcd´s die aan de ingang worden verkocht, stak her en der en CD met opschrift "Libertad de expression!". Maar die dingen zag je dus pas als je in de CD-bakken snuisterde. Een stoepopschrift vond ik bijzonder mooi "Confieso que la novela camina mas rapido que la poesia, pero no llega tan lejos. El Chino Valero Mora." Maar geen idee wat de link is met het hele RCTV-verhaal (btw: hier een artikel over RCTV van TD + een link naar zijn blog waar nog wat extra op te lezen is) . Op het grasveld was een soort bezinning bezig, waarin gebeden werd en opgeroepen tot vrede, een 20-tal studenten zong mee. Een capoeira-groep was aan het trainen...maar niets in het oog springends dus.

Nadien zat ik bij de metro te wachten op een telefoontje van B, toen een student even kwam polsen of alles wel ok was. (dat gebeurt hier om de haverklap, als ik ergens stil sta of zit zonder iets te doen -zoals eten of lezen- dan komen ze informeren of het wel gaat, of ik verloren gelopen ben ofzo, echt behulpzaam.) Hij zei dat het goed was dat ik hier met eigen ogen kwam kijken wat er aan de hand was, dat het echt maar een minderheid van de studenten is die protesteert. En dat ze nu eindelijk eens moeten zeggen wat hun probleem is: Maandag was het protest tegen RCTV, dinsdag de vrijemeningsuiting, woensdag de mensenrechten, donderdag de burgerrechten,... "Ze kregen vanmiddag hun kans op nationale televisie. En wat doen ze? Ze druipen af. Hebben ze geen argumenten ofzo? Ze zijn daar gewoon van de kaart geveegd door de bolivariaanse studenten! Ze hebben geld en daarom voelen ze zich de meerderheid. Maar daarin vergissen ze zich. Chavez doet goede dingen, doet slechte dingen, maar het volk staat achter hem. Ze moeten maar eens gaan beseffen dat geld niet meer automatisch betekent dat je alles te bepalen hebt. Chavez is hier president, ook hun president, en daar moeten ze mee leren leven. En ah, ja. Ik heb een tijdje geleden eens gebabbeld met iemand uit Noorwegen. Misschien ken je haar ook. Of is dat heel ver van Belgie?" En toen belde B.

Vandaag is het mijn laatste dag. Zonet de Brazilianen uitgewuifd - gisteravond was het campamento van de MST overigens uitgegroeid tot een 15-tal personen. Het appartement was gewoon een grote slaapzaal, van de keuken over de gang, woonkamer en slaapkamers (ook in de mijne lag een dame te pitten), vol vol vol. En maar joelen, zingen, eten, drinken en Portugees ratelen. Pas rond een uur of 2 zijn de laatsten gaan slapen, de eersten stonden alweer op rond 5u30. Veel heb ik dus niet geslapen... Gelukkig waren ze allemaal zeer sympa. Over zuinig met energie omgaan hebben ze echter nog niet gehoord. Ik heb dagenlang lichten lopen uitknippen, de koelkast dichtgedaan, radio uitzetten als tv aanstond... Die gewoonte begrepen ze niet helemaal, want dat kan toch geen kwaad? ;-) Brasilianen Sim Terra, pero con appartamento! Maar goed. Op dit moment is het app weer op gewone bewonersaantal: TD, Kima en mezelve. Rust. Zometeen trek ik voor het laatst naar Telesur, om een cassette op te halen. En daarna? Geen idee. Maar ´s avonds is er een afscheidsfeestje, dat is zeker!

De nucleo van Catia

"Bienvenida al campamento MST!" Met deze kreet werd ik onthaald toen ik de deur van mn kamer opende. Glunderend stond Celio voor me, de Braziliaan die enige dagen geleden hier ook al was. Ik telde maar liefst 10 Brazilianen in de woonkamer, en dan kwam er nog eentje uit de badkamer. Ik vroeg me al af waar al dat lawaai vandaan kwam... Blijkbaar is er een MST-bijeenkomst in Caracas, en deze groep maakt even een tussenstop in het appartement van TD. Echt een duiventil gewoon, ik weet nooit hoeveel Brazilianen ik ga aantreffen als er ik binnenkom. Of als ik opsta. Maar deze ochtend was echt wel van het goede te veel ;-)

Gisteren heb ik een Nucleo de desarollo bezocht in de wijk Catia. Hoewel, wijk, Catia telt iets meer dan een miljoen inwoners. Die nucleo is een soort wijkcentrum, maar dan veel groter en uitgedacht, gebouwd en uitgebaat door mensen uit de buurt en door lokale cooperatieven. Eind 2003 vloog Chavez in een heli boven Catia, en zag dat er een groot verlaten terrein van PDVSA lag. "Daar moeten we iets mee doen" zo dacht hij. Enkele maanden later gingen de werken op het terrein (13 ha) van start. Maar niet zonder slag of stoot (verhaal volgt later). Vandaag is er een textiel-, landbouw- en schoenencooperatieve, een medische centrum (waar mensen gratis op consultatie kunnen bij dr of tandarts, of vaccinaties krijgen, medicijnen kunnen kopen aan 80 % onder de marktprijs, etc), een grote Mercal, een bibliotheekje, sportzaaltje, kunnen mensen dansles volgen of in het koor zingen,... Er wordt een baseballterrein aangelegd, een kinderkribbe "un Simoncito" gebouwd, een school opgetrokken, een tweede deel bijgebouwd aan het medisch centrum,... De nucleo krijgt zoveel bezoekers over de vloer dat er zelfs een kleine "bezoekersdienst" is die mensen rondleidt op het terrein. Bijna 1700 mensen werken er op dit moment, de buurt leeft helemaal op. Bijna iedereen die er werkt, volgt een of andere vorm van onderwijs, via de verschillende Missiones. Voor hen is het bestaan van de nucleo de essentie van het socialisme, het project en het proceso krijgt hier dan ook alle lof - en dat is dan nog zacht uitgedrukt. De nucleo blijft voorlopig groeien, het was een pilootproject, nu zijn er al 147 in het hele land. En dat allemaal omdat Chavez een groot braakliggend terrein zag vanuit zijn heli... Vanop het terrein heb je btw een heel mooi zicht op de omgeving:


Gisteren eindelijk Seb teruggezien. Na ons bezoek aan de nucleo kwam hij afgezakt naar het centrum van Catia. Hier staat hij op de foto met Barbara: Hij was enkele dagen dieper Venezuela ingetrokken, naar de grens met Colombia. Hij liep er onder andere Venezolaanse paramilitairen tegen het lijf. Zie zijn verslag op zijn blog. Veel avonturen meegemaakt dus. Hij wou eigenlijk een reportage maken over de boerenbeweging die er braakliggend land innemen, maar toen hij daar zaterdagochtend aankwam was er bijna niemand. Ze bleken allemaal naar Caracas te zijn getrokken voor de grote steunmars voor Chavez. Met hun paarden. Seb heeft er met de bus 16 uur over gedaan om daar te geraken, hoe lang moeten de vrachtwagens met de paarden dan niet onderweg naar Caracas geweest zijn! Het toeval wil dat ik zaterdag tijdens de toespraak van Chavez vlak naast die boerendelegatie te paard stond te luisteren. Nu begrijp ik waarom die paarden er zo rustig bijstonden, na een dergelijke trip en dan nog een hele mars meestappen, geen wonder dat ze doodop waren! Kijk maar hoe rustig ze erbij stonden:

Bon, vanmiddag ga ik langs op de Universidad Central. Eens kijken wat dat geeft met dat studentenprotest...

Liefde en waardigheid

Het volk mort niet alleen om het verdwijnen van RCTV, ook Chavisten leveren kritiek op Chavez. Omdat er corruptie in zijn regering zou zijn, bepaalde projecten mank lopen of niet verwezenlijkt worden, omdat hij zou omgeven zijn door slechte raadgevers,... Maar toch blijven ze hem steunen, kwamen ze vorige zaterdag weer in grote getale op straat om hun steun te betuigen. "Omdat hij ook veel goeds doet voor het volk"

Waarom blijft Chavez de steun van de meerderheid van de mensen behouden? Ik vroeg het gisteren aan TD. Zijn antwoord:
Om 3 redenen: zijn verwezenlijkingen, waardigheid en liefde.
1. Verwezenlijkingen. Sinds Chavez aan de macht is, zijn er wel degelijk zaken veranderd. Zo zijn er nu punten voor gratis gezondheidszorg (mission Bario Adentro), zijn er staatswinkels met goedkoop basisvoedsel (Mercal), volgen 12 miljoen Venozolanen een of andere vorm van onderwijs (alfabetisering, alfabetisering verdiepen, avondschool voor volwassenen die diploma lager willen halen, secundair, universitair,...), zijn er infrastructuurwerken uitgevoerd (nieuwe lijnen metro, treinsporen, autowegen,...), etc.
2. Waardigheid. Met Chavez heeft een groot deel van de bevolking waardigheid gekregen. Venezuela is altijd een maatschappij van uitsluiting geweest, waarin het rijkere deel neerkeek op de rest van de bevolking, hen minderwaardig vond. Het is dat deel van de bevolking dat alle aandacht krijgt van hem, dat door Chavez zijn waardigheid, zelfrespect heeft gevonden.
3. Liefde. Chavez speekt vaak over liefde in zijn toespraken, en in de overheidsprop gaat het vaak over werken uit liefde voor het volk. Liefde in Christelijke zin dus. De bevolking weet zich geliefd... En beantwoord dat. Het beleid van Chavez bestaat essentieel uit 3 elementen: bolivarianismo, cristianismo en indigenismo (eh, bestaat dit woord wel?? gaat over belang van de lokale culturen en volkeren). Gisteren ben ik naar het Panteon geweest, het enorme praalgraf van Simon Bolivar en andere helden van Venezuela (en Lat-Am). In de zijmuren zijn grote nissen gemaakt, elk voor een van die helden. Er staat meestal een groot standbeeld, of een schilderij van de persoon in kwestie. In de laatste nis heeft Chavez een nieuw element toegevoegd: op een verhoog staat een kleien pot met aarde in. Het is een eerbetoon aan de indianen die meevochten voor de bevrijding van Lat-Am en een eerbetoon aan de lokale culturen en volkenen. Die nis springt er echt uit, hier geen persoon als "afgod", wel het idee van indigenismo (of wat dat woord ook mag zijn ,-) )

Ah, tijd bijna op... groet!

Draaiboek Otpor

Voor wie wil weten hoe Caracas eruit ziet: zie dit filmpje op Youtube van 2 jaar geleden... Een rit door Caracas: http://www.youtube.com/watch?v=bppk_Xd-urM

Gisteravond naar het programma "Contragolpe" gekeken, op VTV - de zender van de overheid, echt het propagandakanaal. Contragolpe is een soort Terzake, en gisteren was oa Eva Golinger uitgenodigd, een Venezolaans-Amerikaanse advocate die al jaren oa de inmenging van de VS in Venezuela opvolgt, zoals bij de coup van 2002. Ze publiceerde er al 2 boeken over (oa de Chavez Code), en was enkele weken geleden ook even in Belgie. Ook nu volgt ze wat er gebeurt op de voet.

Haar analyse: het studentenprotest in Venezuela volgt helemaal het draaiboek van het geweldloze verzet naar voorbeeld van Otpor, de studentenbeweging in Joegoslavie. Een dergelijke beweging lag ook aan de basis van de regimewissel in Ukraine bv, het gaat dus om de "revoluciones de color", zachte staatsgrepen. Die bewegingen worden gestuurd en vaak ook gefinancierd door VS-agentschappen. Een ervan, Freedom House, maakte zelfs een documentaire waarin het uitlegt hoe dat in zijn werk gaat: "Bringing down a dictator. Zo toonde Golinger bv aan dat sinds 2003 dergelijke agentschappen actief zijn in Venezuela, oa Freedom House. Die organisatie bracht bv Venezolanen over naar Boston om er een opleiding te krijgen van Otpor. De dagen voor het uit de lucht halen van RCTV ciruleerden er in studentenkringen e-mails die opriepen tot verzet, waarbij dezelfde symboliek als Otpor gebruikt werd, bv de gebalde vuist, maar hier ingekleurd met de Venezolaanse vlag. Dezelfde tactieken van vreedzaam verzet worden toegepast: witgekleurde handen in de lucht, hameren op hun rechten die geschonden worden, hameren op vreedzaam verzet,...

Maar de tactiek werkt niet zoals het hoort hier in Venezuela:
- het studentenprotest verloopt hier niet geweldloos zoals het draaiboek vereist (vernielingen en vele confrontaties met de politie bv) omdat de stuwende kracht achter de studenten dezelfde is als die van de staatsgreep van 2002, en die elementen zijn niet geweldloos.
- de politieke context is anders: er moet hier geen dictator afgezet worden want er is hier geen dictator aan de macht...
- de meerderheid van de bevolking sluit zich niet aan bij het studentenprotest, omdat Chavez op democratische wijze verkozen is (de laatste keer in december 2006) en de meerderheid hem dus niet weg wil (wat niet wil zeggen dat ze volledig tevreden zijn met alles wat hij doet, maar hij is het beste wat er voorhanden is)

Ook Chavez had het in een van zijn toespraken over de Otpor-tactiek. Na het draaiboek van Chile (met oa de grote staking eind 2002), ligt nu blijkbaar het draaiboek van Otpor op tafel... Ik vermoed dat er binnenkort een derde boek van Golinger komt!

Bon. Gisteren werd de zaak RCTV besproken tijdens de vergadering van de OAS in Panama. Zoals te verwachten kwam het tot een confrontatie tussen de de VS, via Condolleeza Rice, en Venezuela. De VS riep de OAS op om een onderzoekscommissie in stellen naar wat er gebeurde in Venezuela met RCTV. Venezuela antwoordde dat zoiets neerkomt op een onaanvaardbare inmenging in de souvereiniteit van een staat en voegde er fijntjes aan toe dat de OAS misschien onderzoekscommissies zou moeten instellen naar wat er zoal gebeurt in Guantanamo en naar hoe het met de mensenrechten zit aan de grens tussen Mexico en de VS,...

Gisteravond vrij lang tv gekeken, beetje tussen de kanalen gezapt tot ik bij Contragolpe terecht kwam. Het valt moeilijk om te weten hoe het nu echt zit. Zo toont de ene zender in verslagen van de grote pro-Chavezmanifestatie van zaterdag beelden van het uitgedunde deel van de stoet tegen de avond, terwijl andere zenders beelden tonen van vooraan en op het hoogtepunt van de mars. Idem dito bij verslagen over de studentenprotesten, naargelang de beeldkeuze lijkt de opkomst enorm of net minder dan verwacht... De ene toont vooral beelden van gepantserde politiewagens die achter studenten rijden of politie met wapens in aanslag, de andere toont hoe de politie opgesteld langs de weg de betoging volgt of hoe de agenten rustig toekijken. De ene heeft het over een legale beslissing van de overheid, over de democratisering van het radiospectrum en over pogingen tot destabilisatie, de andere over het in gevaar zijn van de vrijemeningsuiting en burgerprotest tegen een aantasting van de vrijheden. Het is dus een totaal ander vocabularium, in woord en beeld, dat gehanteerd wordt. Wie moet je dan nog geloven? Een mens zou uit pure verwarring alleen nog maar naar de zenders kijken die de hele avond makkelijk verteerbare telenovelas en vrolijke reclamefilmpjes tonen...

Caracas, vol violencia...

Caracas is een stad vol gevaren, en daar wordt ik de hele dag door aan herinnerd. Van bij het opstaan, als ik de woonkamer inloop, zie ik het terras dat omgeven is door tralies. Het eerste zicht op de stad is er dus een door spijlen. Op de tiende verdieping... Op de voordeur zitten 2 sloten, eens die open moet een hek geopend worden, pas dan sta ik op de gang. En dan valt het nog mee, de meeste zijgangen (= per drie deuren) zijn op hun beurt nog eens afgesloten door een zwaar hek. Ook om de inkomhal buiten te gaan, moet opnieuw een slot open, en dan moet ik langs 2 bewakers. Pas dan sta ik op straat. De beveiligingsindustrie doet hier gouden zaken, zoveel is zeker.

Overvallen zijn hier immers schering en inslag, en wie zijn spullen niet afgeeft loopt het risico vermoord te worden. Zo werden in het eerste weekend dat ik hier was maar liefst 26 mensen vermoord. Een "normaal" gemiddelde hier in Caracas. Toen ik in de garage van ViveTV schuilde kwam een meisje al huilend aangelopen, ze was 100 m verder overvallen. Een mevr. van Telesur kon me vorige week niet binnen laten in het gebouw omdat haar pas gestolen was. Gisteren vertelde B dat ook zij enige maanden geleden vlak bij haar huis op zeer brutale wijze overvallen was. Veel mensen die ik niet ken wijzen me ook op gevaarlijke situaties, als ik ergens buitenga bv, of als ik een praatje sla met iemand, krijg ik bij het afscheid meestal een reeks waarschuwingen mee. Een mens wordt er paranoide van...
Maar voorzichtig zijn is dus de boodschap. Zelfzeker rondlopen, lege straten mijden, ervoor zorgen dat je nooit alleen loopt, geen juwelen dragen, geen fototoestel bijhebben, niet bellen op straat, kijken of je niet gevolgd wordt, geen geld afhalen in openbare ruimtes, ervoor zorgen dat je binnen bent als het donker wordt,... en in deze periode grote manifestaties mijden.

In de reisgids staat de zone "Altamira" als het veiligste en de beste plek om op hotel te gaan. Het is een rijke buurt, met moderne appartemenstblokken en veel winkels. Dezer dagen is het echter de zone die te mijden is, de studentenprotesten vinden meestal daar plaats. In die zone is er een oppositieburgemeester, en hij (en zijn politie) laten de protesten begaan, ook als ze gewelddadig worden. Zo zag ik dat ze een overheidsgebouw goed onder handen genomen was: de letters van de naam van het gebouw waren van de muur gerukt (op 3m hoogte), het veiligheidsglas was ingeslagen en er zaten kogelgaten in de gevel. Maar goed dat ik uit de buurt blijf van die manifestaties! Gisteren zijn B en ik naar die zone gegaan -Maar niet nadat B bij een vriendin nagevraagd had of de zone rustig genoeg was om een buitenlander mee naartoe te nemen. Een buitenlander die bovendien vrijwel geheel in de kleur van de Chavistas gehuld is. Ik heb nl pas hier beseft dat mijn hele basisuitrusting rood is: bril, tas, paraplu, fleece (nodig voor de berguitstap van gisteren) en toevallig ook mijn broek gisteren. Zie foto van gisteren "Rojo Rojito" ;-)
Heb dus voor alle veiligheid maar mijn jas binnenstebuiten rond mijn middel geknoopt, zodat er al een deel rood vervangen was door zwart. Kwestie van de kleine groep studenten die er rondhing niet te provoceren... Ik merk dat mijn rode uitrusting telkens voor verwarring zorgt: met mijn bleke huid lijk ik op iemand van de oppositie, maar ik draag de kleur van de Chavistas... Mensen spreken me regelmatig aan, bv op de bus, en gaan dan al snel richting politiek, om af te tasten hoe het nu eigenlijk zit. Uiteraard speel ik dan de onschuldige toerist ,-) Bon.

Eergisteren zag ik op de zender Globovision (oppositie) een verslag over studenten die op een universiteitscampus "la violencia" van de Chavistische studenten repareerden. In het verslag waren beelden te zien van studenten die grafiti overschilderden en getuigden dat de "violencia" van die studenten moest stoppen, en dat iedereen zoveel mogelijk meehielp om de schade te herstellen. Ik vroeg me dus af wat die Chavistische studenten zoals vernield hadden, want er was niet meer te zien dan schilderende studenten... Pas de volgende dag begreep ik hoe het zat: het artikel ging eveneens over die actie en de "violencia" van de Chavistische studenten, en pas helemaal op het einde stond geschreven dat de "violencia visual" van de studenten moest stoppen. Het hele violencia-verhaal komt dus in feite neer op grafiti op muren van de universiteit. Niets meer, niets minder. De grafiti herhaaldelijk omschrijven als "violencia" door de Chavistas laat zeker een foute indruk na bij de kijker...

Een vrouw op straat vertelde me dat ze tegen Chavez was "omdat hij geen respect heeft voor het leven van de Venezolanen." Ik vroeg om meer uitleg, maar dat was alles wat ze me daarover wou vertellen. Pas met de toespraak van Chavez begreep ik waarom ze me dat zei: Chavez zegt dat hij zijn leven zou geven voor de revolutie, dat zijn leven hem niets waard is als het om de revolutie gaat. Die vrouw interpreteert dat dus als zou "het leven" in het algemeen niets waard zou zijn voor Chavez... Vreemd toch.

Kranten hebben hier btw een bijzondere rubriek "sociales" Op die pagina's staat het verslag van het communiefeest (of verjaardag of huwelijk) van een meisje uit de "betere klasse van onze sociedad". Er staan veel foto`s op die pagina, net zoals de beschrijving van het thema van het feest, van de jurk... Het is ruimte die gekocht wordt door de familie zelf, paginagroot, in een nationaal verdeelde krant. Onvoorstelbaar. Vreemd volkje toch die Venezolanen.

De macht van media in vraag gesteld...

Gisteren nog naar een beknopte versie van de speech van Chavez gekeken. Hoe de zaak RCTV zich nog ook zal ontwikkelen, het thema communicatie staat hier op de agenda. Communicatiekanalen, het doel en de functie ervan, de impact, wat de functie zou moeten zijn, de kijker als burger en niet als consument, het idee van radiospectrum als publiek goed, de rol van de overheid daarin,... Overal wordt erover gesproken, massa's specialisten worden erbij gehaald om de zaken te verduidelijken. Chavez zelf nam een theoretisch luik over die ideeen op in zijn speech. En de massa bleef luisteren. Het zijn dus niet alleen populistische slogans die hij verkondigt, hoewel "Het Noord-Amerikaanse imperium zal in de 21e E ten onder gaan" toch wel heel veel bijval kreeg. Het thema communicatie staat niet alleen in Venezuela op de agenda, ook in de andere Latijns-Amerikaanse landen leidt het debat tot commotie en analyse rond het thema. En dat is net wat Chavez wil uiteraard, dat de macht van de media overal in vraag wordt gesteld...

De oppostie blijft ondertussen schreeuwen dat de zaak RCTV er een is van het aantasten van de vrije meningsuiting door de dictator Chavez. Ze schreeuwen dat uit op tv, in kranten, tijdschriften, radioprogramma´s, tijdens manifestaties,... Dag na dag schreeuwen ze dat ze hun mening niet mogen verkondigen. Hmmmmm....

Sinds Chavez aan de macht is, is het aantal media overigens sterk toegenomen. Nieuwe lokale, regionale en nationale tvzenders, radiozenders, kranten,... vooral de communautaire media zijn nauwelijks te tellen.

En van manifestaties van studenten was niet veel te merken dit weekend. "Logisch," stelt B, "Tijdens de week komen ze op straat om niet naar de les te hoeven, nu in het weekend hebben ze andere dingen te doen. Wacht maar tot maandag, ze zullen er wel weer staan!" Een andere krant vroeg zich af waar de studenten waren de dagen voor RCTV uit de lucht gehaald werd. Dat moment was al maanden bekend, en er waren al wat kleine protesten. Waarom demonstreerden de studenten dan niet de vrije meningsuiting in de periode voor het gebeurde? Waarom kwamen ze pas op straat toen ze merkten dat ze hun favoriete feuilletons niet meer kunnen volgen? Deze bedenking komt uiteraard uit een pro-Chavez krant ,-) Naar schatting zou amper 3 procent van de studenten van de grootste universiteit op straat komen, dat is alles...

Voor wie er nog meer over wil weten: een artikel over de zaak RCVT en de desinformatie daarover in Frankrijk (in het Frans)...

Vandaag toeristische toer opgegaan: Met de teleferico naar de berg Avila, in een enorm natuurgebied aan de rand van Caracas. Fantastisch gewoon, een andere wereld, beetje oerwoud, veel koeler, modderwegen naar een nabij dorpje, een hoosbui van jewelste losgebarsten... Mijn schoenen zitten onder de modder. Maar zeer indrukwekkend. De ene kant van de berg ligt Caracas, de andere kant de zee. Bon, af en toe zagen we beetje zee tussen de wolken door...

Op Youtube is er een filmpje van Avila te vinden, het was toen ook een regenachtige en mistige dag, en de rit die we met de jeep deden staat er ook op. http://www.youtube.com/watch?v=yK022JU280A

En morgen... weer naar Telesur!